معمولا در کانی های جواهر ، مخصوصا اگر در معرض عوامل طبیعی مانند سرما ، رمما ، باران و تابش آفتاب قرار بگیرند ، به مرور زمان تغییراتی در رنگ و حتی در خواص فیزیکی و شیمیائی آنها به وجود می آید . 

درصنعت برای تغییر رنگ کانی ها و زیباتر جلوه کردن آنها روش های مختلفی ابدع شده ک بهترین و قدیمی ترین آن حرارت دادن کانی های جواهر می باشد ، به طور مثال اغلب نگین های سیترین موجود در بازار ، آمتیست هایی هستند که با روش حرارت تغییر رنگ داده اند . از دیگر روش ها ، استفاده از پرتو رادیوم و اشعه ایکس و بمباران کردن به وسیله الکترون ها در دستگاه های شتاب دهنده در راکتورهای اتمی است که به وسیله آن توانسته اند بر مرغوبیت رنگ کانی بیفزایند . به طور مثال الماس سبز حاصل تاباندن پرتو به الماس بی رنگ است و بیشتر کوارتز های دودی نیز از کوارتزهای بی رنگی که در برابر مواد رادیو اکتیو قرار گرفته اند به وجود می آیند . 

همچنین رنگ کانی های جواهر از انواع خلل و فرج دار مانند لاپیس لازولی و فیروزه را با تزریق مواد رنگی می توان به رنگ های بهتری تبدیل کرد . رنگ حاصل از این روش ها به قدری طبیعی به نظر می رسد که امکان تشخیص رنگ در کانی مورد آزمایش با چشم غیر ممکن بوده و تنها با آزمایشات پیچیده امکان پذیر می باشد . 

مثلا سنگ «هاولیت» را به واسطه ی منافذی که در آن می باشد به رنگ فیروزه در آورده و تراش فیروزه ای می دهند و به جای آن به فروش می رسانند . 

از کارهای دیگری که برای بهتر نمودن رنگ سنگ ها انجام می شود ، روغن مالی کردن آن هاست که به وسیله ی آن شکاف ها و لکه ها را پر می کنند ، ازجمله سنگ های که این روش در آن کاربرد دارد می توان به زمرد اشاره کرد . 

یکی دیگر از روش های بهسازی سنگ ها ، استفاده از لیزر است . از این کار برای از بین بردن و پاک کردن الماس از کربن موجود در آن استفاده می کنند که روشی معمول است ، لکن سوراخ های کوچکی روی سنگ به وجود می آورد که با میکروسکوپ قابل رویت است . البته بعضی از رنگ های حاصله با این روش های جدید ، پایدار نبوده و با گذشت زمان تغییر یافته و کم رنگ و یا لکه لکه می شود .