توپاز به رنگ های زرد طلایی ، صورتی ، آبی و بی رنگ ( شبیه الماس ) وجود دارد . توپاز صورتی طبیعی کمیاب است و اکثر آن چه در بازار است نوعی زرد آن بوده که با حرارت تغییر رنگ یافته است . همچنین سنگ های آمتیست ارغوانی رنگ را با حرارت زیاد به رنگ زرد در آورده و آن ها را به غلط توپاز طلایی می نامند ، لذا توپازهای زرد طبیعی را توپاز گران بها می خوانند . 

 توپاز آبی طبیعی نیز کمیاب است و رنگ آبی سنگ های توپاز موجود در بازار غالبا بر اثر تاباندن پرتو ایکس و دیگر اشعه ها و همچنین حرارت دادن توپازهای بی رنگ به وجود می آید . گاهی توپازهای آبی نیز بدون چشم مسلح با اکوآمارین اشتباه می شوند که وجه تمایز آن ها در تفاوت بین سختی و نیز حفره های اشک مانند در توپاز می باشد ؛ همچنین از نشانه های توپاز این است که پودر آن با محلول نیترات کبالت به رنگ آبی  در می آید . بلور توپاز به دلیل رخ کامل ، به سختی تراش داده می شود زیرا احتمال تورق آن وجود دارد و جلا دادن نگین های تراش داده شده و سوار کردن آن ها مهارت زیادی لازم است . در استفاده و نگهداری از توپاز باید دقت و مواظبت کرد زیرا در برخورد با اجسام نوک تیز زود خراشیده می شود . همچنین نباید در کنار بخاری و یا در معرض حرارت قرار گیرد و از شست و شوی آن با مواد پاک کننده و بخصوص تماس با اسید سولفوریک پرهیز کرد . 

کشورهای روسیه ، آلمان ، ژاپن ، مکزیک ، برزیل ، آمریکا ، استرالیا ، پاکستان و  ایران از تولیدکنندگان عمده آن می باشند .